(Psyllium)Obecnie najbardziej popularny błonnik. Substancje czynne zawarte w psyllium wpływają wyjątkowo korzystnie na pracę wątroby. Stosowanie błonnika Psyllium skutecznie łagodzi biegunki i pieczenie w żołądku, pomaga leczyć kaszel a dzięki właściwościom oczyszczającym krew poprawia ogólne samopoczucie.
(Linum usitatissimum) Główne substancje czynne siemienia lnianego łagodzą objawy w chorobach jelit, błony śluzowej żołądka oraz w przypadku cukrzycy. Nasiona lnu (Lini semen) należy zalać wrzątkiem, dzięki czemu uzyskamy śluz, skuteczny w leczeniu problemów z jelitami i żołądkiem. Masa pozostała po tłoczeniu oleju lnianego ma silne działanie przeciwzapalne.
Liście mięty pieprzowej zawierają olejki eteryczne (mentol, menton, mentofuran), garbniki i flawonoidy. Jego działanie poprawiające trawienie i zwiększające apetyt znane jest od dawna. Stosuje się go również przy schorzeniach żołądka, dróg żółciowych i jelit. Mięta pieprzowa łagodzi nudności, wykazano, że działa dobrze na gazy jelitowe, łagodzi skurcze, bóle głowy, jest doskonałym środkiem uspokajającym, dezynfekującym i oczyszczającym krew, a także jest skuteczny w leczeniu chorób układu oddechowego
Fruktoza, czyli cukier owocowy, zaliczana jest do cukrów prostych. W przeciwieństwie do cukru gronowego nie podnosi poziomu cukru we krwi i insuliny, dzięki czemu może być bezpiecznie spożywana przez diabetyków.
(Foeniculum vulgare) Koper włoski to jednocześnie przyprawa i roślina lecznicza. W medycynie wykorzystuje się jego działanie łagodzące kaszel, skurcze i wzdęcia oraz wzmacniające apetyt. Może być pomocny również w leczeniu niektórych problemów ginekologicznych.
(Citrus paradisi) Wyjątkowy skład ekstraktu z pestek grejpfruta ma silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Kilka zespołów naukowców przeprowadziło niezależne badania działania pestek grejpfruta na bakterie, grzyby, wirusy i pasożyty. Dobroczynne oddziaływanie ekstraktu pestek grejpfruta na organizm zostało udowodnione w wielu badaniach laboratoryjnych. Jest doskonałym pomocnikiem w leczeniu wielu chorób żołądka.
(Glycyrrhiza glabra) Zalecany w leczeniu schorzeń pęcherza moczowego, chorób nerek i wrzodów żołądka, i to ze względu na takie właściwości jak: rozpuszczanie śluzu, pobudzanie trawienia, oczyszczanie krwi, działanie moczopędne oraz przeciwzapalne. Skuteczna pomoc w leczeniu wrzodów, zapalenia stawów, opryszczki, zapalenia i marskości wątroby. Doskonale łagodzi również objawy niektórych chorób układu oddechowego.
Korzyści zdrowotne wynikające z kory wiązu znane są od dawna. Znajdujące się w roślinie polisacharydy skutecznie łagodzą problemy żołądka i jelit. Ponadto jest również stosowany w leczeniu chorób zapalnych, wrzodów i IBS. Dzięki dużej zawartości witamin i składników odżywczych wpływa pozytywnie na układ odpornościowy.
Roślina lecznicza o wielu zastosowaniach. Jej liście i korzenie są używane do celów leczniczych. Korzeń zawiera śluz, pektyny, olejki eteryczne i flawonoidy. Może również pomóc złagodzić choroby zapalne, kaszel i problemy trawienne.
Ekstrakt jest bogaty w witaminy C, K, kompleks A i B, żelazo, magnez, fosfor i cynk. Wspomaga prawidłowe wchłanianie składników odżywczych bez uszkadzania narządów układu pokarmowego. Zawartość kwasu foliowego chroni nasz organizm przed starzeniem się na poziomie komórkowym.
Pochodzący z Afryki owoc tamaryndowca skutecznie wzmacnia układ odpornościowy dzięki doskonałej zawartości minerałów. Ponadto nadaje się również do leczenia problemów trawiennych i jelitowych oraz do łagodzenia procesów zapalnych.
Liście kwitnącego jesionu, ewent. wyciągi przygotowane z jego liści mogą być wykorzystywane do celów leczniczych. Flawonoidy i mannitol, które znajdują się w liściach drzewa, mają działanie wspomagające trawienie i łagodzące stany zapalne. Często stosowany jest jako środek przeczyszczający oraz przy dolegliwościach wywołanych dną moczanową i reumatyzmem.
(Jarząb pospolity) Ze względu na wysoką zawartość kwasu garbnikowego, polifenoli i flawonoidów jarząb pospolity jest niezwykle skuteczną substancją zmniejszającą stany zapalne. Roślina ta używana jest przede wszystkim przy chorobach jelit, infekcjach i nadciśnieniu. Zawarte w niej przeciwutleniacze zapewniają ochronę przed uszkodzeniem komórek i nadciśnieniem.
(Carica papaya) Spożywanie papai może skutecznie polepszyć pracę układu pokarmowego i przynieść ulgę żołądkowi, ponieważ liście, sok i sam owoc zawierają enzymy wspomagające proces trawienia. Owoc ten może być również skuteczny w leczeniu wrzodów żołądka.
Guma guar to naturalny składnik pozyskiwany z roślin o wszechstronnym zastosowaniu. Wbrew powszechnemu przekonaniu posiada szereg dobroczynnych właściwości, między innymi wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego.
(Cucurbitae semen) Dzięki zawartości kukurbitacyny o działaniu antyhelmintycznym pestki dyni bezlitośnie zwalczają pasożyty w jelitach i są wyjątkowo skutecznym lekiem przeciw tasiemcowi. Olej zawarty w pestkach dyni zalicza się do najcenniejszych tłuszczów roślinnych. Ma zasadniczy wpływ na procesy transportu substancji, reakcje enzymatyczne oraz funkcjonowanie komórkowej odpowiedzi odpornościowej w organizmie.
(Allium sativum) Czosnek jest bogaty w witaminy B i C oraz w minerały (brom, kobalt, jod, magnez, krzem i cynk). Spożywanie czosnku wzmacnia odporność organizmu. Czosnek ma wyjątkową zdolność regulowania ciśnienia krwi, zmniejszając ryzyko chorób serca. Jest on z powodzeniem wykorzystywany także do zwalczania pasożytów w jelitach.
(Helichrysum Arenarium) Roślina lecznicza, szeroko rozpowszechniona na kontynencie euroazjatyckim, ma działanie przeciwbakteryjne, grzybobójcze i przeciwrobacze (przeciwpasożytnicze) i była używana od tysięcy lat do ochrony wątroby, wspomagania funkcji pęcherzyka żółciowego i obniżania poziomu cholesterolu. Oprócz flawonoidów, wśród jego aktywnych składników znaleźć można również kompleksy kwercetyny, saponiny i arenaryny. Ze względu na działanie przeciwskurczowe polecany jest także przy problemach trawiennych, a ze względu na właściwości przeciwzapalne stosowany jest głównie zewnętrznie w kosmetykach.
(Terminalia Chebula) Jedna z podstawowych roślin leczniczych ajurwedy, Tybetańczycy nazywają ją królową leków, ponieważ oczyszcza z toksycznych substancji i wspomaga rozwój zdrowych tkanek i uzdrawia organizm. Jest niezwykle popularna ze względu na swoje działanie, które przeciwdziała nadmiernym wzdęciom, wspomaga trawienie, hamuje krwawienia oraz redukuje wrzody i biegunki. Łagodzi również ból w klatce piersiowej, obniża ciśnienie krwi i poziom cholesterolu. Ostatnio roślina ta ponownie stała się przedmiotem badań ze względu na silne działanie przeciwwirusowe.
(Emblica Officinalis) Jedna z najczęściej stosowanych roślin leczniczych. Chociaż roślina ta ma działanie lecznicze jako całość, najczęściej używa się jej owoców. Oprócz tego, że obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi posiada niezwykle wysoką zawartość witaminy C, a dzięki antyoksydantom działa podobnie jak zielona herbata. Ponadto doskonale oczyszcza krew i chroni naczynia krwionośne. Uwagę świata nauki zwrócił jeden z jej aktywnych składników, przedłużających życie o nazwie minoksydyl. Jest on stosowany w tradycyjnej medycynie indyjskiej w leczeniu i profilaktyce chorób gardła, krwawień oraz infekcji bakteryjnych, wirusowych czy grzybiczych.
(Ocimum tenuiflorum) Adaptogenne zioło stosowane bardzo często zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie, aby pomóc organizmowi w walce z pasożytami. Oprócz działania przeciwbakteryjnego, przeciwwirusowego i przeciwgrzybiczego roślina ta jest również stosowana przeciwko różnym robakom żołądkowo-jelitowym i dlatego jest preferowana w leczeniu infekcji w krajach tropikalnych. Bazylia święta nazywana w Indiach królową ziół, zmniejsza stres zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Poprawia trawienie i zwiększa wydajność. Współczesne badania wykazały również, że ma wiele pozytywnych właściwości, jest skuteczna w przypadku nadciśnienia, hiperinsulinemii, insulinooporności i wysokiego poziomu cholesterolu.
(Hyssopus officinalis) Hyzop lekarski zalecany jest przez zielarzy do leczenia przeziębienia, kaszlu, zapalenia oskrzeli, wzdęć, problemów z trawieniem, dolegliwości związanych z miesiączką oraz ataków padaczki. Wzmacnia żołądek i ogranicza pocenie się. Hyzop to roślina lecznicza znana już w czasach prehistorycznych, według Księgi ziół „leczy trudne oddychanie i zabija robaki w żołądku“.
Koper włoski to jednocześnie przyprawa i roślina lecznicza. W medycynie wykorzystuje się jego działanie łagodzące kaszel, skurcze, wzdęcia oraz wzmacniające apetyt. Może być pomocny również w leczeniu niektórych problemów ginekologicznych.
(Thymus vulgaris) Zioło i przyprawa stosowana już prawie od 4000 lat. Substancje czynne zawarte w tej roślinie wykorzystywane w medycynie to zwłaszcza olejki lotne jak również garbniki i flawonoidy. Macierzanka stosowana jest zewnętrznie do odkażania ran, a wewnętrznie do leczenia problemów z trawieniem, bólu gardła i kaszlu; działa także kojąco na układ nerwowy.
(Inula helenium) Ta roślina lecznicza jest bardzo popularna ze względu na swoją uniwersalność. Stosuje się ją w leczeniu utraty łaknienia, chorób nerek, pęcherzyka żółciowego, astmy i nadciśnienia oraz do zwalczania pasożytów w jelitach. Olejki lotne zawarte w tej roślinie stanowią podstawowy składnik preparatów o działaniu moczopędnym i żółciopędnym. Niszczy bakterie ropotwórcze, dlatego stosowany jest m.in. do odkażania układu moczowego. Pomaga przy zaburzeniach miesiączkowania.
(Syzygium aromaticum) Chociaż goździk jest powszechnie znany jako przyprawa, ma również doskonałe właściwości lecznicze: ma różnorodne zastosowanie, a to dzięki działaniu przeciwzapalnemu, bakteriobójczemu, przeciwwirusowemu, grzybobójczemu, przeciwbólowemu, przeciwskurczowemu, przeciwzapalnemu i wspomagającemu trawienie. Olejek z tej przyprawy o niezwykle przyjemnym zapachu znajduje zastosowanie w aromaterapii, przy reumatyzmie i artretyzmie, ale można go również stosować na bóle zębów i nieświeży oddech.
(Salvia officinalis) Szałwia zawiera olejki lotne, garbniki, diterpenoidy i flawonoidy, dzięki czemu ma szerokie zastosowanie w medycynie. Z uwagi na to, że zawiera wiele substancji czynnych, może być wykorzystywana w leczeniu wielu schorzeń. Szałwia doskonale sprawdza się w leczeniu stanów zapalnych i nadmiernej potliwości. Wyciąg z szałwii stosuje się do płukania przy zapaleniu dziąseł i błony śluzowej jamy ustnej. Szałwia to jedno z najlepszych ziół stosowanych do zwalczania chorób układu oddechowego. Stosowana wewnętrznie przynosi ulgę przy wzdęciach i problemach z trawieniem.
(Rumex) Owoce i liście tej rośliny zawierają zwłaszcza flawonoidy. Główne substancje czynne występujące w korzeniach to glikozydy antrachinowe oraz garbniki. Owoce i nasiona są znane przede wszystkim ze względu na właściwości mikrobójcze. Korzeń – w zależności od proporcji substancji czynnych, które w nim występują – wzmacnia żołądek, poprawia trawienie i może mieć działanie przeczyszczające.
Naturalny słodzik, który pomaga zapobiegać próchnicy; znane są również jego właściwości bakteriobójcze.
(Mentha piperita) Liście mięty pieprzowej zawierają olejki eteryczne (mentol, menton, mentofuran), garbniki oraz flawonoidy. Już od dawna wiadomo, że wspomaga trawienie i poprawia apetyt. Mięta stosowana jest w leczeniu problemów żołądkowych, jelitowych i w chorobach dróg żółciowych. Mięta łagodzi nudności, jest sprawdzonym lekiem na wzdęcia i skurcze, koi układ nerwowy, leczy ból głowy, ma działanie odkażające i oczyszcza krew, a w dodatku stanowi skuteczny środek stosowany w leczeniu chorób układu oddechowego. Stosowana jest również w leczeniu zaburzeń miesiączkowania.
(Melissa officinalis) Liście melisy lekarskiej zawierają olejki eteryczne, garbniki, flawonoidy oraz kwas kawowy. Substancje czynne zawarte w melisie mają działanie uspokajające i przeciwwirusowe. Melisa lekarska działa kojąco na układ nerwowy i serce, posiada również właściwości przeciwskurczowe. Pobudza trawienie, często jest stosowana przy bólach głowy, bezsenności i innych zaburzeniach snu. Melisa lekarska jest zalecana szczególnie w przypadku niestrawności, nadmiernego wydzielania kwasu żołądkowego, nudności lub wzdęć. Wśród kolejnych właściwości melisy lekarskiej należy wymienić działanie napotne, wiatro- i żółciopędne.
(Silybum marianum) Ostropest plamisty znany jest przede wszystkim jako skuteczny środek do leczenia chorób wątroby. Swoje lecznicze działanie zawdzięcza substancji czynnej o nazwie sylimaryna. Sylimaryna zawarta w nasionach tej rośliny wspomaga pracę wątroby zapobiegając utracie glutationu – substancji produkowanej w wątrobie. Glutation to substancja niezbędna do odtruwania organizmu. Ostropest plamisty ma działanie przeciwutleniające, dzięki czemu zwalcza wolne rodniki.
(Pimpinella anisum) Roślina lecznicza poprawiająca trawienie i wspomagająca wykrztuszanie, która doskonale się sprawdza także w leczeniu wzdęć i gazów. Skutecznie pomaga również przy niektórych chorobach ginekologicznych oraz chorobach męskich narządów płciowych.
Dzięki bogatej zawartości minerałów i witamin śliwki przyczyniają się do zachowania zdrowia. Owoc ten ze dzięki właściwościom przeczyszczającym jest często stosowany w leczeniu zaparć. Zawartość błonnika i sorbitolu poprawia metabolizm, a zawarta w nim witamina C pomaga zwalczać stany zapalne i wolne rodniki.
Szczaw to naturalne źródło fosforu, żelaza, flawonoidów, witaminy C i soli mineralnych. Działa wzmacniająco na odporność i rewitalizująco. Ponadto ma właściwości moczopędne i wspomaga odporność.
(Cinnamomum verum) Dzięki spożywaniu cynamonu szybciej pozbędziemy się wzdęć. Przyprawa ta może być również skuteczna w łagodzeniu nudności lub innych dolegliwościach żołądkowych. Cynamon wymieszany z miodem może być pomocny w zapobieganiu wrzodom żołądka, dlatego warto wypróbować jego działanie.
(Zingiber officinale) Dzięki swoim właściwościom bezpośrednio wpływa na pracę żołądka i jelit pomagając przy skurczach i wzdęciach. Substancje czynne występujące w korzeniu tej rośliny to olejki eteryczne, które łagodzą podrażnienia błony śluzowej. Działają także przeciwzapalnie, w związku z czym doskonale sprawdzają się w leczeniu przeziębienia i zapalenia oskrzeli. Powszechnie wiadomo, że imbir to wspaniały środek do łagodzenia problemów z trawieniem oraz nudności. Pobudza trawienie i wzmacnia apetyt.
(Linum usitatissimum) Główne substancje czynne siemienia lnianego łagodzą objawy w chorobach jelit, błony śluzowej żołądka oraz w przypadku cukrzycy. Nasiona lnu (Lini semen) należy zalać wrzątkiem, dzięki czemu uzyskamy śluz, skuteczny w leczeniu problemów z jelitami i żołądkiem. Masa pozostała po tłoczeniu oleju lnianego ma silne działanie przeciwzapalne.
(Matricaria recutita) O rumianku pospolitym mówi się często jako o roślinie „dobrej na wszystko“. Jest on stosowany przede wszystkim do leczenia dolegliwości układu pokarmowego. W tym zakresie najważniejsze jest jego działanie przeciwzapalne, rozkurczowe i odkażające na jelita. Pomaga przy wzdęciach, biegunce, wypryskach skórnych, dolegliwościach żołądkowych i zapaleniu żołądka jak również przy zaburzeniach miesiączkowania i innych schorzeniach występujących w dolnej części ciała. Doskonale sprawdza się w leczeniu bezsenności, zapaleniu najądrzy, gorączki, bólu zębów oraz w gojeniu ran. Rumianek pospolity ułatwia wypróżnianie nie powodując biegunki.
(Rosa canina) Już ludzie śriedniowiecza znali jej lecznicze działanie, zwłaszcza właściwości zapobiegające osłabieniu ciała. Dzięki wysokiej zawartości witaminy C wzmacnia odporność organizmu, zawiera flawonoidy o działaniu przeciwzapalnym i antybiotycznym. Dzięki zawartości pektyny wspomaga trawienie.
(Citrus sinensis) Pomarańcza zawiera flawonoidy, witaminy oraz antyoksydanty. Ze względu na dużą zawartość substancji czynnych ma działanie przeciwzapalne i antybiotyczne.
Sorbitol to naturalny substytut cukru, który można znaleźć w owocach, zwłaszcza śliwkach. Ma niższą wartość energetyczną niż cukier, a jego spożycie jest bezpieczne nawet dla diabetyków. Sorbitol spożywany jako substytut cukru nie powoduje próchnicy.
Erytrol (Erytrytol) to naturalny i jednocześnie najzdrowszy zamiennik cukru. Ma o wiele mniej kalorii niż zwykły cukier, co czyni go popularnym sprzymierzeńcem w odchudzaniu. Ze względu na swoją budowę chemiczną nie jest metabolizowany przez ludzki organizm, co w praktyce oznacza, że zostaje wchłonięty do krwiobiegu, a następnie wydalony z moczem w niezmienionej postaci. Nie powoduje niestrawności, nie wpływa negatywnie na poziom cukru we krwi i insuliny.